«اوتیسم»، درخودماندگی خاموش | از هر ۷۰ نوزاد، یک نفر به اوتیسم مبتلا می‌شود
مدیرکل بهزیستی خراسان رضوی گفت: امروزه ۳۳۰۰ سوژه مبتلا به اختلال اوتیسم در استان شناسایی شده‌اند، اما با توجه به محدودیت‌های زیرساختی، فقط ۳۸۰ فرد مبتلا به این اختلال در ۱۰ مرکز وابسته به بهزیستی از خدمات کمک درمانی بهره‌مند هستند.
به گزارش شهرآرانیوز، نخستین بار در دومین روز از ماه آپریل سال ۲۰۰۵ میلادی بود که قطعنامه نامگذاری این روز به نام روز آگاهی از اوتیسم، بدون رأی‌گیری در سازمان ملل متحد تصویب شد. البته امروزه نه‌فقط این روز بلکه کل این ماه فرصتی برای برگزاری رویداد‌های مرتبط با این حوزه است تا جامعه نسبت به افزایش نرخ ابتلا به این اختلال حساس باشد، زیرا به استناد کتب مرجع در سال ۱۹۹۰، شیوع اوتیسم در جامعه جهانی ۸ نفر از هر ۱۰ هزار نفر بود که این آمار در سال ۲۰۰۲ به پنج نفر از هر هزار نفر رسید و در سال ۲۰۱۴ به ۱ مورد از هر ۱۰۰ نفر افزایش پیدا کرد. این آمار به معنای واقعی کلمه نگران‌کننده است؛ به‌خصوص اینکه امروزه در نوزادان پسر، شیوع اوتیسم به ۱ مورد از هر ۷۰ نوزاد رسیده است.
البته این آمار مربوط به طیف اوتیسم است، اما در هر حال، امروزه در گروه‌های معلولان یا افراد با نیاز‌های ویژه، تنها گروهی که شمار ابتلای آن به‌شدت درحال افزایش است، همین آمار مبتلایان اوتیسم است و در سایر گروه‌ها همچون نابینایان، ناشنوایان، اختلالات جسمی حرکت و افراد کم‌توان ذهنی به مدد علم پزشکی، ارتقای سطح بهداشت عمومی و آگاهی اجتماعی خانواده‌ها در حوزه پیشگیری شاهد محدودشدن روزافزون معلولیت‌ها هستیم.
اوتیسم، بیماری نیست
مدیرکل بهزیستی خراسان رضوی در گفت‌و‌گو با شهرآرانیوز با بیان اینکه شیوع اوتیسم در شش سال گذشته حدوداً ۹ برابر شده است، خاطرنشان کرد: اول باید این موضوع را روشن کنیم که اوتیسم یک بیماری نیست. اساساً بیماری، آسیبی است که دلیل شکل‌گیری و خطوط درمانی مشخص دارد، اما ریشه‌های بروز، تشخیص و درمان اوتیسم به‌عنوان یک اختلال (Disorder یا Disability) همچنان ناشناخته است و ما امروزه فقط با یک چک لیست می‌توانیم تشخیص دهیم که فرد مبتلا به این مشکل است یا نه.
وی ادامه داد: به همین دلیل است که ما امروز نمی‌توانیم اوتیسم را نیز همچون سندروم داون در دوره جنینی تشخیص دهیم. حتی در ۶ ماه اول تولد نوزادان نیز این اختلال قابل تشخیص نیست و معمولاً ۱۲ ماهگی تا دوسالگی زمان طلایی برای تشخیص این اختلال در کودکان محسوب می‌شود. با همه این تفاسیر، وضع در کشور ما به‌مراتب بدتر است و اکثر مبتلایان در زمان ورود به مدرسه و حتی پس از آن شناسایی می‌شوند.
دو نشانه مشترک مبتلایان به اوتیسم
برجی در تشریح دو ویژگی اصلی مبتلایان به اوتیسم گفت: نخستین ویژگی مشترک همه مبتلایان به اختلال اوتیسم، بی‌رغبتی به تعامل و معاشرت است. خود واژه اوتیسم به معنای «در درون خود خزیدن» یا «درخودمانده» است. به عبارت دیگر، مبتلایان به اوتیسم در دنیای ما زندگی نمی‌کنند و دنیای خصوصی خود را دارند و اولین شاخصه‌ای که با آن می‌توان سوژه‌های مشکوک به ابتلا را شناسایی کرد، کودکانی هستند که در جمع همسن‌وسالان هیچ دوستی ندارند، رغبتی برای معاشرت با اطرافیان نشان نمی‌دهند و حتی در دوره نوزادی به والدین خود هم واکنش نشان نمی‌دهند.
وی بیان کرد: مبتلایان به اوتیسم از هر نوع تماس فیزیکی انزجار دارند و از درآغوش‌گرفته‌شدن، نوازش شدن یا بوسیده‌شدن متنفر هستند. اینطور بگویم که اگر شما در یک سفر طولانی با یک فرد مبتلا به اوتیسم هم‌کوپه باشید و به‌جز شما دونفر، هیچ فرد دیگری هم در آن کوپه نباشد، فرد مبتلا به اوتیسم نه‌تنها برای معاشرت با شما پیش‌قدم نمی‌شود بلکه به تلاش شما برای معاشرت نیز با جملات بسیارکوتاه و از سر اجبار پاسخ می‌دهد.
مدیرکل بهزیستی خراسان رضوی با اشاره به دومین ویژگی مشترک مبتلایان اوتیسم تصریح کرد: نشانه دیگر این افراد، ناسازگاری‌های رفتاری است. کودکان مبتلا به اوتیسم، گریه‌های طولانی‌تری دارند، واکنش‌هایشان به گرما، سرما، سروصدا و تغییرات محیطی شدیدتر است. ما امروزه بسیاری از والدین کودکان اوتیسم را سراغ داریم که ۱۳ سال یا بیشتر است فقط یک لباس می‌پوشند یا جرئت نمی‌کنند دکوراسیون خانه را تغییر دهند، چون اگر چنین شود، بچه همان را بهانه می‌کند تا بدخلقی کند. این کودکان در محیط‌های اجتماعی حتی در حد سوارشدن به اتوبوس دچار مشکل می‌شوند و رفتار‌های غیرعادی نشان می‌دهند. اینطور بگویم که اگر مثلاً یک کلاس درس که یک کودک مبتلا به اوتیسم در آن مشغول تحصیل است، دچار زلزله شود، در شرایطی که همه درحال فرار هستند، این کودک حتی از کلاس خارج نمی‌شود و هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد، چون هیچ درکی از یک خطر احتمالی ندارد.
وی ادامه داد: افراد مبتلا به اوتیسم هیچ درکی از ازدواج ندارند. توانایی عشق‌ورزیدن ندارند و هوش اجتماعی در آنها وجود ندارد؛ همین‌طور می‌شود که مثلاً اگر یک فرد مبتلا به اوتیسم بخواهد سیگار بکشد، هیچ مراعات یک محیط سربسته یا شلوغ را نمی‌کند و هرجا که دلش خواست، یک کار منزجرکننده اجتماعی را انجام می‌دهد.
اوتیسم، یک اختلال بدون درمان
برجی اظهار کرد: ویژگی خاص اوتیسم به نسبت سایر اختلالات رفتاری و روانی در منحصربفردبودن سوژه‌های آن است. این موضوعی است که فقط در اوتیسم وجود دارد که هر مبتلا به‌طور کامل با فرد مبتلای دیگر متفاوت است و برخلاف سایر اختلالات که افراد مبتلا عمدتاً مشابهت‌های گسترده با یکدیگر دارند، در این مورد ما شاهد بروز نشانه‌های خاص در هر سوژه به‌صورت فراگیر هستیم. به عبارت دیگر، کارشناسان این حوزه می‌گویند هیچ دو مبتلای اوتیسم وجود ندارد که شبیه هم باشند و از آن‌جا که تاکنون درمانی هم برای آن ابداع نشده، همین مسائل مداخلات تخصصی را با مشکل مواجه می‌کند.
وی افزود: تنها راه درمان اوتیسم این است که با مداخله پزشکی، اختلال آنها به یک اختلال کم‌خطر جایگزین تبدیل شود یعنی مثلاً فرد مبتلا به اوتیسم با مداخله پزشکی تبدیل به یک فرد با درون‌گرایی شدید تبدیل شود تا فرد به شخصیتی تبدیل شود که در محیط فعالیت اجتماعی خود به دور از تعاملات انسانی، کار به کار هیچکس نداشته باشد و امور روزمره خود را انجام دهند.
به گفته مدیرکل بهزیستی خراسان رضوی، امروزه ۳۳۰۰ سوژه مبتلا به اختلال اوتیسم در استان شناسایی شده‌اند، اما با توجه به محدودیت‌های زیرساختی، فقط ۳۸۰ فرد مبتلا به این اختلال در ۱۰ مرکز وابسته به بهزیستی از خدمات کمک درمانی بهره‌مند هستند.
وی بیان کرد: از این تعداد مراکز، ۵ مرکز به‌صورت روزانه و یک مرکز به‌صورت شبانه‌روزی در مشهد فعال هستند و چهار مرکز دیگر نیز در شهر‌های نیشابور، سبزوار، کاشمر و تربت‌حیدریه واقع شده‌اند. تلاش ما این است که تا پایان سال جاری این مراکز به سه برابر افزایش پیدا کند و برای تحقق این هدف، برنامه ریزی کرده‌ایم و امیدواریم تا این چشم‌انداز محقق شود.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
